dougen

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn ha an anv-gwan doug.

Testeniekaet en henvrezhoneg (duc) hag en krennvrezhoneg (doen ha douc).

Da geñveriañ gant ar verboù dwyn (rannyezhel dygyd, dygu) en kembraeg, doen ha degi en kerneveureg.

Deuet eus ur verb keltiek *duk-o-, eus eur wrizienn indezeuropek *deuk-e/o-, na gaver er gerioù ducere en latin.

Verb

dougen /ˈduːɡɛn/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Bezañ un dra bennak gantañ en e zorn, etre e zivrec'h, war e gein.
   • Un deiz ma oant o-zri o chaseal en ur c'hoad e weljont ur vaouez kozh hag a douge ur podad dour war he fenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 139.)
2. Bezañ ur bugel, ur c'holen enni.
3. dougen dilhad
4. dougen doujañs
5. dougen meuleudi
6. dougen bri
7. dougen frouezh
8. dougen ur bugel : bezañ dougerez
9. dougen un anv : kaout un anv
   • Kenta medesin. — [...], e glenved a zo eun dra hag a zo d'in evel m'eo d'in an dilhad hag an hano a zougan. [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 25.)

Stummoù all

• douen
• dougenn

Troioù-lavar

• dougen ar boned
• dougen ar boned kornek
• dougen boned e dad
• dougen bri da
• dougen ur bugel
• dougen e stripoù a-us d'e votoù

Krennlavarioù

• Pep hini en deus e benn... pa rank en dougen. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 317.)

Troidigezhioù

• alamaneg : tragen ^(de)
• daneg : bære ^(da)
• galleg : porter ^(fr)
• italianeg : portare ^(it)
• iwerzhoneg : iompair ^(ga)
• kembraeg : dwyn ^(cy)
• kerneveureg : degi ^(kw)
• nederlandeg : dragen ^(nl)
• saozneg : carry ^(en)