gweañ
 Gwelet ivez : gwean
|
Brezhoneg
Etimologiezh
Verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | gweañ |
| dre vlotaat | weañ |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | kweañ |
| amreizh | weañ |
gweañ /ˈɡɥeːã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : gweet) (displegadur)
- Distummañ un dra bennak gwevn dre dreiñ ul lodenn anezhañ tra ma chom difiñv eben
- Pa dremenfet e-kichen ar c'hannerezed-noz, bezit didrouz ha mut ; rak mar tireizhit o labour, c'hwi a zleo reiñ dezhe skoazell da weañ ar gannadenn, ha gwazh d'ho tivrec'h. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 29.)
- Diaozañ un ezel dre blegañ/dreiñ anezhañ betek re
- <skouer.>
- (Ent strizh) Plezhañ
- <skouer.>
- Gwiadiñ
- KLITEMNESTRA. — Mat am eus graet 'ta o weañ war zigarez c'hoarzhin va gouel gant mailhoù bras alaouret en-dro d'ar Roue, [...]. — (Jarl Priel, Nag a Wad, Al Liamm niv. 112, Gwengolo-Here 1965, p. 303.)
Gerioù enepster
Deveradoù