difiñv

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger di- hag an anv-kadarn fiñv

Anv-gwan

difiñv /ˈdifːĩw/ /ˈdifːĩf)/

Derez	Furm
Derez-plaen	difiñv
Derez-uheloc'h	difiñvoc'h
Derez-uhelañ	difiñvañ
Derez-estlammiñ	difiñvat

1. Na fiñv ket, diflach
   • An arvestourien a chom sioul pe dost. Difiñv ne chomont ket avat. — (Brogarour, Onenn, 1936, p. 34.)
   • An amzer a oa skornet ha difiñv war an uhel. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 41.)
   • [...], hag e chome difiñv Alan. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 412.)
   • [...] ha, pelloc'h, war-du an Norz, karavanenn teñval (?) ha difiñv ar Jentilez. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 298.)
   • "Hemañ 'vat n'eus ket seblant drouk warnañ, met daoust dezhañ da vezañ ken reut hag ur wezenn ha zoken muioc'h difiñv, un dra bennak a lavar din eo kalz buhezekoc'h. " — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 138.)

Troidigezhioù

• esperanteg : senmova ^(eo)
• galleg : immobile ^(fr)
• ido : nemovanta ^(io)
• saozneg : immobile ^(en) , motionless ^(en)