fiñv
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
Etimologiezh
- Kavet en henvrezhoneg fim.[1]
- Kar d'an anv-gwan kembraek chwim « herrek » ha d'ar verboù chwyfu, -io « firbouch » e kembraeg ha scibid « fiñval, pellaat » e krenniwerzhoneg.
- Deuet dre haplologiezh eus ur anv-verb predenek *hwibim, deveret eus ar verb keltiek *skib-ī-, a zeufe eus *skʷibʰ-ie-, deveret eus ar wrizienn indezeuropek *kʷseibʰ-, a gaver er gerioù islandek svífa « plavañ, darnijal », serb-kroatek šȉbati « skourjezañ » ha sañskritek kṣipáti (क्षिपति) « bannañ ».[2]
Anv-kadarn
fiñv /ˈfĩw/ gourel, liester: fiñvoù
- Ober graet gant un den a fiñv.
- Ne rae fiñv ebet.
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Troidigezhioù
Daveoù
Roll an daveoù :