re

Gwelet ivez : Re, re-

Brezhoneg

Adverb

re /ˈreː/

• Re a dud, re a draoù
• Re vihan, re vras.

• Bezañ a re

1. • Ha neuze me a oar a-walh ez on bet a-re ganit-te ordinal. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 189.)

Krennlavarioù

• Soubenn al laezh pa vez re sall
  A lavar an dud, zo ur meuz fall. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 308.)

Raganv-gour

re /re/ raganv ha ger-perc'hennañ

1. Dirak ur renadenn-anv:
   • Re ar merour a oa gwerzhet keroc'h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 134.)
2. Dirak un anv-tiegezh:
   • Da re Beron 'vat e oant kerent. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 134.)

1. re all

   ar re

   ar re all

   ar re-mañ

   ar re-se

   ar re-hont

   ur re

Sikilianeg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Anv-kadarn

re /ˈrrɛ/ /ˈʐɛ/

1. Roue.