goar

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Eus gwar gant un emdroadur ster : krommuvelkuñvgorrek[1].
(Furm anv-kadarn) : Eus koar gant ur c'hemmadur dre vlotaat.
(Furm verb) (1530) Goar e krennvrezhoneg[2], a vefe deuet eus ar ger kentvrezhonek *wọir (da geñveriañ gant ar ger kembraek gŵyr)[3] aet da gouer, goer e gwenedeg[4].

Anv-kadarn

goar /ˈgwɑːr/ (furm vihanaat lies goarigoù)

  1. Amzer vak ha dibres.
  2. Gorregezh.

Deveradoù

Troidigezhioù

Amzer vak
Gorregezh

Furm verb

Kemmadur Furm
hep goar
dre vlotaat oar
amreizh oar

goar /ˈgwɑːr/

  1. Furm ar verb gouzout e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ, hep kemmadur :
    • − Ne oar ket ? − Goar. — (?, p. ?.)
    • Mar goar un dra e lâro dit. — (?, p. ?.)
    • « Gouzout a ra darvoudoù n'eus nemet Tristan, c'hwi ha me hag o goar. [...]... » — (Langleiz, Tristan hag Izold, Al Liamm, 1958, eil emb. 1972, p. 187.)
  2. war-lerc'h hen (gwelout hen goar)
  3. war-lerc'h her (gwelout her goar)
  4. Gant ur c'hemmadur g/o (gwelout ne oar) :
  5. Gant ur c'hemmadur g/c'h :
    • [...] ; ne c'hoar den. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 297.)
    • — Doue am zelaou hag a c'hoar ne lavaran ket a c'hevier. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 277.)
    • ... ar re a c'hoar' ..., Kenteliou Persoun Ars, 3

Gwelet ivez


Furm anv-kadarn

goar /ˈgwɑːr/

  1. Furm kemmet an anv-kadarn koar.

Gwelet ivez

Daveoù

Roll an daveoù :