roue

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ar ger krennvrezhonek roe, a zeu e-unan eus ar galleg (roi). Kar eo ar gerioù kerneveurek ruy ha ruif, kembraek rhwyf, galianek -rix ha -rēx e dibenn kalz a anvioù divoutin, a zeufe holl eus ur ger geltiek *rēg- aet da *rig-. Da dostaat ouzh ar gerioù sañskritek राज् (rāj) ha राजन् (rājan) « roue », latin rēx, heniwerzhonek (genitiv ríg), gotek reik-s « penn » (amprestet digant ar c'heltieg). Eus ur furm ledanaet eus ar wrizienn REG « ren ». [1]

Anv-kadarn

Vittorio Emanuele III roue Italia adal 1900 betek 1946 poltredet e 1936
Unander Liester
Gourel roue
/ˈru:e/
rouaned
/ru'ã:net/
Benel rouanez
/ru'ã:nes/
rouaned
/ˌruã'ne:zet/

roue /ˈruːe/ gourel (liester : roueed, rouaned, rouanez, rouizien)

  1. Rener ur rouantelezh, ezel eus un tiegezh roueel.
  2. Den a zamanter dezhañ, a garer dreist-penn.
  3. Kartenn c'hoari zo dremm ur roue (1) warni.

Gerioù heñvelster

ri

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :