kiri

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kar-, pennrann ar verb karout, hag an dibenn-ger -i, gant ur pebeiladur vogalennek a/i

Furm verb

kiri /ˈkiːri/

  1. Adstumm eus kari, furm ar verb karout en eil gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
Abarz ar fin evelato ar vouez a lavaraz : « — Aoualc'h ec'h euz toullet ; sav brema da di evel ma kiri. » — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 13.)
— Pa giri, Berthou, eme an Aoutrou Troadec o trei out-han, pa giri, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 319.)
— Pa giri da-unan eo, eme ar roue; [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 44.)
Ma ! peogwir out ur paotr onest, hag ec'h eus ur wreg ha bugale, ar marc'h a zo dit. Va mevel a roio anezhañ dit pa giri. — (Roparz Hemon (diwar Chr. Marlowe), Fostus an doktor daonet in Pemp pezh c'hoari berr, Skridoù Breizh, Brest, 1944, p. 117.)
Kirri a ri pa giri.

Rimadelloù

Troidigezhioù