kari

Brezhoneg

Etimologiezh

• (Anv-kadarn)

Pe eus ar ger saoznek curry, pe eus ar ger gallek cari, heñvelster.

Aozañ kari.

Kari kig-yar.

• (Furm verb)

Savet diwar kar-, pennrann ar verb karet pe karout, hag an dibenn-ger -i.

Anv-kadarn

kari /ˈkɑː.ri/ hollek gourel

1. Meskaj spisoù a Vro-Indez.
2. Meuz aozet ganto.

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	kari
dre vlotaat	gari
dre c'hwezhañ	c'hari
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

kari /ˈkɑː.ri/

1. Furm ar verb karet/karout en eil gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ

• Hep kemmadur :

Evel ma kari e ri. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 240.)

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar stagell isurzhiañ pa da skouer) :

Unan, daou, tri : Chao pa gari ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 240.)

Stummoù rannyezhel

• kiri

Troioù-lavar

• evel a gari
• gra a gari

Anagramoù

• raki

Troidigezhioù

• galleg : (tu) aimeras ^(fr)  ; voudras ^(fr)

Galleg

Etimologiezh

(Anv-kadarn)

Anv-kadarn

kari /ˈkɑː.ri/ hollek gourel

1. Meskaj spisoù a Vro-Indez.
2. Meuz aozet ganto.