karet

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-gwan) Eus an anv-gwan-verb karet.

(Furm verb) Savet diwar kar-, pennrann ar verb karout, hag an dibenn-ger -et.

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	karet
Derez-uheloc'h	karetoc'h
Derez-uhelañ	karetañ
Derez-estlammiñ	karetat

karet /ˈkɑːret/

1. A garer.
   • Anna-gozh a zo eus ar familh, evel ma vez roet da Yann-gozh ar plas a vez roet, er familh, d'un eontr karet. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 39.)
   • un den din da vezañ karet — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 86.)
   • Te zo karet gant an holl. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 182.)
2. gant ar c'hemmadur

   mamm garet

   • Ar barrez a-bez a zeu da veza d'ezañ ha d' e Rozenn garet, goude ma voent eureujet gant an aotrou person. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 130.)

Troidigezhioù

• esperanteg : kara ^(eo)
• galleg : aimé ^(fr)

Furm verb

karet /ˈkɑːret/

1. Anv-gwan-verb ar verb karout.
   • Na damallit morse un den ho peus karet. — (Gabriel Milin, Furnez ar geiz, euz a Vreiz, 1868, p. 88.)
2. Furm ar verb karout e trede gour unan an doare-gourc'hemenn.
   • Karet Doue: an neb en deus ar garantez-se zo pinvidik a-walc’h goude ma n’hen gouvezfe ket. BUAS 651

|182