fontañ
Neuz
Brezhoneg
- Savet diwar an anv-kadarn font hag al lostger -añ.
Verb 1
fontañ /ˈfɔ̃ntã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : fontet) (displegadur)
Troidigezhioù
Verb 2
fontañ /ˈfɔ̃ntã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : fontet) (displegadur)
I. verb gwan
- Sankañ don pe donoc'h en dour pe en douar
- C'hoant o dije bet da fontan ive dindan an douar gant o zi hag o zraou, mes Herve, gant galloud burzudus e vaz, a harze oute da finval. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 122.)
- Teuziñ
- N'eo ket fontet an amann c'hoaz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 163.)
- (A-wechoù) Disec'hañ (diwar-benn ar plant)
- Kouezhañ en e boull (diwar-benn ar savadurioù)
Troioù-lavar
Troidigezhioù
- galleg : être englouti (fr)
- galleg : fondre (fr)
- galleg : s'enfoncer (fr)
- galleg : s'effondrer (fr)
II. verb kreñv eeun
- Distrujañ, dispenn
- Dizober
- Foranañ, dispign penn-da-benn (diwar-benn ar madoù)
- Oh ober lorhajou evel-se he-deus fontet he zraou. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 163.)
- Treizhañ