dispign

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Verb) → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
(Furm verb) Savet diwar dispign-, pennrann ar verb dispign, hep dibenn-ger.

Verb

dispign /ˈdispĩɲ/ verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Ober gant e arc'hant.
  2. (Dre astenn-ster) Implijout e arc'hant hep muzul.
    • Nann, na selaouit ket ouzh ho mamm pa damall deoc'h dispign hon arc'hant o lakaat adlivañ hor c'hambroù e gwenn, e ruzgwenn hag e gwer-dour. — (Roparz Hemon, Mari Vorgan, Al Liamm, eil emb. 1975, p. 20.)

Gerioù heñvelster

  1. [[]]
  2. foetañ, fontañ, foranañ

Deveradoù


Troidigezhioù

  1. galleg : dépenser (fr)
  2. galleg : dissiper (fr) , gaspiller (fr)

Furm verb

Kemmadur Furm
hep dispign
dre vlotaat zispign
dre c'hwezhañ digemm
dre galetaat tispign
amreizh tispign

dispign /ˈdispĩɲ/

  1. Furm ar verb dispign e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
  2. Furm ar verb dispign en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.

Anv-kadarn

dispign /ˈdispĩɲ/ ; dispignoù.

  1. Arc'hant dispignet
    • Ober dispignoù bras.

Troidigezhioù

  1. galleg : dépense (fr)
  2. saozneg : spending (en)