Mont d’an endalc’had

sevel

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

sevel /ˈseːvɛl/ verb gwan (displegadur)

  1. Mont en nec'h, ouzh-krec'h, war grec'h.
  2. sevel en un dra: en ur viñs, en aod, en ur gador, er gwez, en ur skeul ...
  3. sevel eus ul lec'h bennak, eus ar gwele
  4. sevel diouzh taol

Troioù-lavar

sevel verb kreñv eeun

  1. magañ (tud, loened)
  2. Sevel ur c'hrav : mont gant un hent war-bouez-krec'h.
  3. sevel c'hoant
  4. sevel c'hwezh
    • C'hwezh vat ar sev geot a sav war ar foenneg. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 84.)
  5. sevel e vouezh
  6. sevel e benn
  7. sevel kalon un den : bezañ klañv, heuget.
  8. sevel kann
  9. sevel kestell el loar
  10. sevel tabut, sevel truez
  11. sevel ti
  12. sevel trouz
  13. sevel ul levr, un oberenn, ur skrid (ur romant, ur varzhoneg, ur ganaouenn).
  14. sevel gwerzh un dra bennak:

Deveradoù

Troioù-lavar