dizober

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger ad- hag ar verb ober.

Verb

dizober /disoːbɛr/ verb kreñv eeun

1. • An aotrou hag an itron a glaskas neuze an tu da em dizober eus Fañch, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 271.)
   • Al lezvamm digalon a glaske an tu da em dizober eus Janed, — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 293.)
   • [...] ; n'en devoa ket ankouaet komzoù ar jardiner kozh en pred ar vadeziant, hag e klaske an tu da em dizober eus e vab. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 36.)

Troidigezhioù

• galleg : défaire ^(fr)