tudoù

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn tud hag an dibenn-ger -où.

Furm anv-kadarn

tudoù /ˈtyːdu/

1. Stumm (adliester) implijet e-lec'h ar ger tud, pa gomzer ouzh an dud.
   • Salud, tudoù. — (Pipi Gonto 1908, p. 103.)
   • Hag hen kuit, ar Furzod, rok an tamm anezan, tudou ! — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 55.)
   • Deut on er bed, tudoù, an dri warn-ugent a viz Ebrel er bloavezh 1885, en ti melen bourc'h Priel, damdost da Landreger. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 7.)
   • Tri breur beleg, tudoù, ha hi o vevañ e doujañs Doue, ur yalc'had vat da gaout aziwarlerc'h he mamm, [...] ? — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 3.)
   • — Emaomp ganti, tudoù ? — (Jarl Priel, An Teirgwern Pembroke, Al Liamm, 1959, p. 17.)
   • Poaniañ a rit, tudou ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 555.)
2. Gant un anv-gwan da-heul :
   • — « N'ouzon ket... n'ouzon ket... va zudoù kaezh !... Ma n'eo ket an diaoul e-unan ? » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 82.)
   • Mad ! eüruz om, tudou gêz, pa ne ra ket a hlao war on hein ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 555.)

Gerioù heñvelster

• tud vat

Deveradoù

• tudoù keizh

Gerioù kar dre o ster

• bugaligoù
• paotredoù
• plac'hedoù
• merc'hedoù

Troidigezhioù

• galleg : bonnes gens ^(fr)

Notenn

• Peurvuiañ e vez kavet tudoù hep ger-mell nag anv-gwan-perc'hennañ (ur skouer kontrol a-us).
• Aliezik e vez kavet gant an anv-gwan kaezh pe keizh.