hon

Brezhoneg

Gwelet ivez : hor, hol

Etimologiezh

Tostaat ouzh ein e kembraeg

Anv-gwan perc'hennañ

hon /ɔ̃n/

1. Anv-gwan perc'hennañ ar c'hentañ gour lies.
   • Dispont kreiz ar brezel, hon tadou ken mad,
     A skuillaz eviti o gwad. — (Taldir, Bro Goz ma Zadou, in Dihunamb!, 15^vet niverenn, miz Gwengolo 1906, p. 248-249.)
   • N'on-devez (n'or-bez) ket amzer : treh e vez on labour deom ordinal. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 536.)
   • A-benn neuze on-oa poan o chom en on zav. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 457.)
2. gant ar c'hemmadur dre c'hwezhañ :
   • t>z : hon zud, hon zad

   • He ! He ! eme Jarlig kozh, an aval, marteze, ne oa ket ken trenk-se, marteze blazet mat da staon hon zad-kozh. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 137.)
   • Ar gwall vuhez a zo hirie en hon zouez. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 163.)

   • p>f
   • k>c'h : hon c'halon, hon c'hoan, hon c'hof, hon c'horf,

   • — Kloareg, eme Gevarek hag e vignon Riwall, hon c'halon a drid ouz ho klevet, [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 181.)
   • Gand an teir gwaz oh arruout n'hallem ket dïaocha on hanod. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 100.)

3. hon hini, hon re,
4. hon-unan
5. hon-daou, hon-div
6. hon-teir, hon-tri ; hon-zeir, hon-zri
7. hon-peder, hon-pevar ; hon-feder, hon-fevar
8. hon-trizek
9. d'hon (e-barzh : d'hon heul, d'hon c'haout, d'hon zi ...)

Troidigezhioù

• alamaneg : unser ^(de) (gourel, nepreizh), unsere ^(de) (benel)
• esperanteg : nia ^(eo) (unander), niaj ^(eo) (liester)
• galleg : notre ^(fr) (unander), nos ^(fr) (liester)
• saozneg : our ^(en)

Raganv-gour

hon /ɔ̃n/

1. Raganv gour renadenn eeun ar c'hentañ gour lies dirak ar c'hensonennoù [d], [t], [n] pe dirak ur vogalenn.
   • — Leveromp hor pedennou evit trugarekaat an Aoutrou Doue da veza herrio hon diouallet. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 11.)
   • ... mez daoust ha ne c’hell ket Doue hon hanter-flastra, mar kar, evit hon distrei outhan ? EK
   • Met ar vuhez hon dispartias hepdale. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. gentañ ar rakskrid gant F. Falc'hun.)
2. Raganv gour a dalvez da sevel furmoù displeget ar verb en devout er c'hentañ gour lies :
   • hon eus
   • hon devoa, hon doa
   • hon devo
   • hon devez

Troidigezhioù

• alamaneg : uns ^(de)
• daneg : os ^(da)
• galleg : nous ^(fr)
• haitieg : nou
• indonezeg : kami ^(id)
• katalaneg : ens ^(ca)
• limbourgeg : veer ^(li)  ; os ^(li)

• malayseg : kami ^(ms)
• norvegeg : oss ^(no)
• roumaneg : ne ^(ro) (eeun) ; nă ^(ro) (dieeun)
• saozneg : us ^(en)
• spagnoleg : nos ^(es)
• tchekeg : se ^(cs)
• tsolyáni : lúmi (e-barzh) ; lúmama (er-maez)