hon eus

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan perc'hennañ hon hag eus (furm displeget ar verb bezañ) .

Furm verb

hon eus /ɔ̃nˈø̃sː/

1. Furm ar verb en devout/kaout e kentañ gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • — Ya, paour omp sur hep gaou, ha poan hon eus o veva diwar an aluzen :
     Paourentez n'eo ket pec'hed,
     Gwell evelato tec'het. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 85.)
   • Brud fall on-eus. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 68.)
   • Kerc'het on - eus dour. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 190.)
   • « Plac'h, a lavaras an hini goshañ anezho gant tristidigezh, plac'h, ret e vo dimp bremañ ho tilezel da vat. Ganet eo ho mab. Yac'h oc'h, a drugarez Doue. N'hon eus mui netra d'ober amañ. » — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 23.)

Gerioù heñvelster

• hon deus
• hor beus

Gwelet ivez

• am eus (em eus), az peus (ez peus), en deus, he deus, ho peus, o deus

Troidigezhioù

• galleg : (nous) avons ^(fr)
• spagnoleg : tenemos ^(es)