setu
Brezhoneg
Etimologiezh
Adverb
.jpg)
setu /ˈse.tːy/
- Dirak un anv-kadarn (boutin pe divoutin, rener pe renadenn)
- Ha setu Bihanig hag e vreur en hent, war-du Pariz. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 13.)
- Setu tri deiz n'am boa ket ho kwelet. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 163.)
- Ha kerkent setu ur feunteun, ha Pêronig hag ar marc'h e-barzh evel daou ranig. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 47.)
- dirak ur raganv :
- Dirak un anv-gwan:
- Setu marv ivez ma eil breur. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 213.)
- Dirak un anv-gwan-verb:
- Setu ganet din ur mab... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 35.)
- Setu graet ar vadeziant ... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 35.)
- Setu tremenet ganti Pleuveur war he dipadapa, ... — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 8.)
- Gant un adverc'h-lec'hiañ:
- setu amañ
- setu aze
- setu ahont
- Dre ma n'eo ket ur ger-diskouezañ, en ur ster strizh, eo an adverb-lec'hiañ eno, ne dlejed ket kavout an droienn setu eno.
- Gant un adverb amzeriañ (bremañ, neuze):
- Setu bremañ ez on sur a di,— (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 242.)
- Gant ur ger goulennata (petra, piv, penaos, perak ...):
- setu petra
- setu penaos:
- Setu penaos eo ar varvailherion. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 8.)
- setu perak
- setu ... o ...
- setu ma ...
- setu e ...
- Setu e oant dimezet hag eureujet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 56.)
Doareoù-skrivañ all
- Skrivet ivez chetu (/ʃety/).
Adstummoù
Troidigezhioù
- galleg : voici (fr) , voilà (fr)
- italianeg : ecco (it)
- kembraeg : dyma (cy) , dyna (cy)
- saozneg : here is (en) , there is (en) ; here are (en) , there are (en) ;
