sed

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar sellit.

Un etimologiezh all a zo bet kinniget gant Albert Deshayes : diwar an henvrezhoneg "isi", gant un -d- ouzhpenn ; hañval ouzh ar c'hembraeg "sef", diwar an hengembraeg "is em", hag ar c'hrenngembraeg "yssef"(XIIe).[1]

Adstummoù: sede, setu

Adverb

sed /Distagadur ?/ adverb

  1. gant un adverb lec'hiañ
    sed amañ
    sed aze
    sed ahont
    Sed ahont va c'hoar. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 110.)
  2. gant un anv-kadarn


Esperanteg

Etimologiezh

Diwar ar ger latin sed.

Anv-kadarn

sed

  1. Met, mes.


Latin

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Araogenn

sed

  1. Met, mes.
    Dura lex sed lex.
    Britania reges habet sed tyrannos. Sant Gweltaz.


Spagnoleg

Furm verb

  1. Doare-gourc'hemenn ar verb ser; bezit.
    • Sed victoriosos : bezit trec'h.

Gerioù heñvelster

Etimologiezh

Savet diwar an anv latin sitis.

Anv-kadarn

sed

  1. sec'hed
    • Calmar la sed : distanañ ar sec'hed.
  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Chasse-Marée, 2003.