hu

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar c'hwi.

Raganv-gour

hu /hy/

  1. Raganv eus an eil gour lies, lakaet war-lerc'h stumm personel ur verb pe un araogenn en eil gour lies ivez.
    • Eunn dostenn vara ho pezo-hu? — (Nouvelles Conversations en breton et en français, 1857, p. 5.)
    War-lerc'h an doare-gourc'hemenn:
  2. Er stumm nac'h : implijet dirak ket.
    ... ha ne welit-hu ket eo prennet an dorojoù ? — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 58.)

Troioù-lavar

-war-lerc'h un araogenn:


Troidigezhioù

Anv-kadarn

hu /ˈhyː/ hollek gourel

  1. Hemolc'h bleiz
    • O klevout an hu e huont.
    • An hu a vije bet war hor lerc'h ; marteze zoken e vije en em gavet gwazh ganeomp, rak n'eo ket brav kouezhañ etre daouarn kanfarded kêr. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 56.)
    • Neuze e c'hellas ar paotr dastum e skasoù hag en em ripañ kuit, gleb-teil, badaouet ha mezhek, dindan an hu a rae warnañ e genseurted o c'hoarzhin goap dezhañ. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 29.)

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Furm verb

hu /ˈhyː/

  1. Pennrann ar verb « hual ».
    • O klevout an hu e huont.

Gwelet ivez