o-zri
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-gwan perc'hennañ o hag an anv-gwan pegementiñ tri.
Adverb
o-zri /oˈzriː/
- An tri anezhe
- Un deiz ma oant o-zri o chaseal en ur c'hoad e weljont ur vaouez kozh hag a douge ur podad dour war he fenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 139.)
- N'o devoa nemet ur marc'h etreze o-zri, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 92.)
- — Daou vab hag ur verc'h hoc'h eus, Sir, a lâras arre an Evnig, ganet o-zri eus ho kwreg, ha setu-int amañ. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 133.)
- Hag i o-zri ha mont ha diskenn en un ostaleri vras ha goulenn hag ur gambr a c'helljent da gaout dezho o-zri gant tri gwele e-pad ar foar. — (Gab Milin, Marvailhoù Bro-Leon, Hor Yezh, 1999, p. 161.)
- Hag o zri dʼan izelvor da glask ormel. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 140.)
- Skiant o devoa o-zri ... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 213.)
- Dirak ar verb displeget
- — Ne ouzon ket, ma zad, rak o-zri o c'haran, kement an eil evel egile. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 189.)
- [...] ; ha ma 'z ejont o-zri ac'hano, ar c'hoz er penn a-raok. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 79.)
- [...], hag o-zri e vevjont eürus e-pad hir-amzer. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 218.)
- O-zri e oant armet, pep a fuzuilh gante, he beg du-mañ dreist d'o skoaz. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 75.)
- anezho o-zri
- [...], karout a rae anezho o-zri. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 154.)
- dezho o-zri
- Lavaret e oa dezo o zri mond da breja da di ar mêr. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 429.)