ker

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : kêr, kaer

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Kar d'ar ger kembraeg cer « kornel » : da geñveriañ gant ar ger frañkoprovañsek caire « korn ». Amprestet digant ar galleg kozh : *querre deuet eus ar ger latin izel quadrum.[1].
(Anv-gwan) Eus ar ger krennvrezhonek quer[2]. Amprestet digant galleg Normandi : quer a glot gant ar ger gallek cher. Gwelet ar gerioù « kar » ha « karout »[3].
(Adverb) Adstumm reizh eus « ken », evel « ar » eus « an » hag « ur » eus « un » Gwelet ar gerioù-se [4].

Anv-kadarn

ker /ˈkeːr/ gourel (liester kerioù)

  1. Linenn ma kej div c'horreenn pe daou dal eus ur solud.

Troidigezhioù

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen ker
Derez-uheloc'h keroc'h
Derez-uhelañ kerañ
Derez-estlammiñ kerat

ker /ˈkeːr/ (ken ker, ker ker)

  1. Koustus.
  2. Karet[1].[2]


Gerioù enepster

Gerioù kevrennek


Deveradoù

Troioù-lavar


Troidigezhioù

Koustus (1)

Karet (2)

Adverb

ker /ˈkeːr/

  1. Adverb an derez-kevatal, implijet evel ken dirak ar c'hensonennoù, nemet l, n, d, t, h, hag ar vogalennoù :
    -ker berr, ker bras, ker brav, ker brudet, ker buan, ker burzhudus;
    -ker fallakr, ker farsus, ker flour, ker fur;
    -ker galloudus, ker glac'haret; ker gouest, ker goullo, ker goustadik;
    -ker gwazh, ker gwenn, ker gwir ;
    -ker kablus, ker kaer, ker kalonek, kerkent, ker koant, kerkoulz, ker klemmus, ker kreñv, ker kriz;
    -ker laosk, ker laouen, ker ledan, ker lijer ;
    -ker mat;
    -ker paour, ker pinvidik, ker plijus, ker poanius, ker pounner ;
    -ker roufennet,
    -ker sioul, ker skañv, ker sklaer, ker sot, ker start ;
    -ker yaouank ;
  2. ker ... ha ...
  3. ker... evel ...
  4. ker ... all.

Deveradoù

  1. peger

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

Furm verb

Pennrann ar verb karout dirak an dibennoù -ez , -et, ha -fet ha -fot.
Sellout ouzh kerez, keret, kerfet, kerfot.