geller

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gell-, pennrann ar verb gellout, hag an dibenn-ger -er

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	geller
dre vlotaat	c'heller
amreizh	c'heller

geller /ˈɡɛlːɛr/

Furm dic'hour ar verb gellout en amzer-vremañ an doare-disklêriañ

Hep kemmadur :

— [...]. Mar kirit rei d'eomp-ni ivez, ni 'raio eur vad bennak evidoc'h, mar geller — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 78.)

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h na da skouer) :

[...], ur ganaouenn dindan an oabl, unan evel n'heller ken kanañ abalamour d'ar mekanikoù. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 46.)

Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :

[...], met bremañ, evit doare, n' eo ket ken hag e c'heller war un dro bezañ magerez ha dougerez. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 11.)

Stummoù all

galler

Krennlavarioù

N'heller ket bezañ ha bezañ bet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 309.)
N'heller ket bezañ gloruz ha kurïuz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 315.)
N'heller ket sevel ar c'hleuz euz ar memez kostez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 320.)

Troidigezhioù

galleg : (on) peut ^(fr)