diouto

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Furm araogenn

Gour	Furm
U1	diouzhin
U2	diouzhit
U3g	dioutañ
U3b	diouti
L1	diouzhimp
L2	diouzhoc'h
L3	diouto, dioute
D	diouzhor

diouto /ˈdjutːo/

1. Furm an araogenn diouzh, displeget en trede gour lies
   • N'oa ket evit tec'het, rak n'edo ket daou c'hant paz diout-ho. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 17.)
   • Araok mont kuit euz he zi, e c'halvaz he bugale d'he c'haout evit kimiada diout-ho ha rei d'ezho he bennoz diveza; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 226.)
   • Ni a zo mevelien gantan, hag ar mevelien (!), war va meno, a dle tremen diouz o mistri, d'an nebeuta tremen diouto. — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 12.)
   • Kerlaban. — Pa lavaran d'eoc'h ; tri oant o vintuka ac'hanon ha mil boan am euz bet oc'h en em zizober diouto... — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 29.)
   • Tremenet eun tamm amzer gantañ en o ser, e kimidias da vat diouto. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 133.)
   • Nag a c'hwezh vat a save diouto ! — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 33.)
   • An avelaj na blij ket dezo, an avelaj-se n'eo ket diouto. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 138.)

Stummoù rannyezhel

• dioute

Notenn

• Iskisat tra e vije bet skrivet diouto e-lec'h "dioute" gant an Tregeriad Priel !

Troidigezhioù

• galleg : ^(fr)