dioute
Brezhoneg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Furm araogenn
dioute /ˈdjutːe/
- Furm an araogenn diouzh, displeget en trede gour lies
- — [...]. Arabad eo leuskel ar ganfarded da ober o fennou skanv, red eo rei d'ê eur gentel hag a bego dioute. [...]. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 31.)
- [...] : e-lec'h gwerzan gwin-ardant, e teuas da werzan pep sort greun, o teski da bep marc'hadour hag ostiz ar giz da dennan dioute evach krenv. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 44.)
- Ne oa ket unan a gement a vije bet espernet; tamm pe damm a oa êt dioute holl. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 97.)
- Pa oant rostet, e tennas ar bleo dioute. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 98.)
- N'ouzon ket hag-eñ e weler c'hoazh an dimezell-noz e Kervel. Lavarout a reer ez eus c'hoazh dioute er c'hozh kestell hag er c'hozh manerioù. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 29.)
- — [...]. A-viskoazh o deus bet droug dioute, dreist-holl pa veze tomm d'o c'hokenn. — (Fañch Peru, Kañfarded Milin ar Wern, Skol Vreizh, 2008, p. 84.)
Troidigezhioù
- galleg : (fr)