cholori
Brezhoneg
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Anv-kadarn 1
cholori /ʃoˈloːri/ pe jolori /ʒoˈloːri/ hollek gourel (liester : cholorioù)
- Trouzioù kreñv mesket graet gant unan pe veur a hini (diwar-benn an dud pe al loened) ; jabadao, tousmac'h.
- Var dro div heur e klevchemp iouc'herez, cholori ha jabadao var dro ar Vengleuz. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 15.)
- En eur glevet kement a jolori, Paolig a Gerzatan a ziredas d'ar gambr gant e forc'h ruz, da lakaat ar peoc'h, eun toullad mevelien kornek war e lerc'h. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 50.)
- P'o deveze bet ar re ruz ar gounid, ar pezh a c'hoarveze bewech koulz lavarout, e raent tro ar vourc'h diouzh an noz en ur vandennad, cholori ganto o youc'hal hag o kanañ. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 246.)
- E-barzh ar gambr e oa un trouz hag ur cholori, un tousmac'h hag un todilhon, un dourni hag un talabao da skornañ kalon un den kalonek gant ar spont — (Roparz Hemon, An tri boulomig kalon aour, Al Liamm, 1961, p. 12.)
- Estroh evid en ostalerïou e vez cholori. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 74.)
- Kloc'h an iliz-veur, a-zioc'h va fenn, a roe an eur, hag ar c'havaned a vage cholori ar mil gurun, o kildreiñ en-dro d'ar mogerioù kozh. — (Youenn Drezen, An dour en-dro d'an inizi, Al Liamm, 1972, p. 15.)
- Kenkent e tavas mik ar cholori. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 314.)
- cholori bras
- Seurt gwin-ardant
- <skouer.>
Troidigezhioù
Anv-kadarn 2
cholori pe jolori gourel
- Den fentus pe fougaser a glever e vouezh alies
- Da beleh e ya adarre ar cholori euz du-mañ ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 74.)
- Ne vefe den trist ebed o weled ahanout oh ober da jolori evel-se. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 542.)