mage

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar mag-, pennrann ar verb magañ, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

Furm ar verb magañ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

Tud an eured a oa tomm d'o fri, hag a vage jolivari ar mil diaoul, met lavaret e vije bet ouzhpenn edont o fringal en ur gaoteriad voged. — (Youenn Drezen, Itron Varia Garmez, Skrid ha Skeudenn, 1941, Al Liamm, 1977, p. 25.)

Peseurt doujañs, a gred deoc'h, e vage d'ar moc'h-se ur c'horporal pe ur soudard ? — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 34.)

Kloc'h an iliz-veur, a-zioc'h va fenn, a roe an eur, hag ar c'havaned a vage cholori ar mil gurun, o kildreiñ en-dro d'ar mogerioù kozh. — (Youenn Drezen, An dour en-dro d'an inizi, Al Liamm, 1972, p. 15.)

Troidigezhioù

galleg : (elle)/(il) produisait ^(fr) , provoquait ^(fr)
galleg : (elle)/(il) ressentait ^(fr) (sentiment)

Galleg

Etimologiezh

Diwar

Anv-kadarn

mage /ˈmɑːʒ/

hudour, strobineller

Gerioù heñvelster

Deveradoù