anzav

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn ha Verb) Metatezenn evit *az-anv hag a glot tamm-pe-damm a-fet ster gant ar ger latin ad-nōmin-āre.[1]
Da geñveriañ gant ar verb kembraek addef dezhañ ar memes ster.
(Furm verb) Savet diwar « anzav- », pennrann ar verb « anzav », hep dibenn-ger.

Anv-kadarn

anzav /ˈãnzaw/ gourel (liester anzavioù)

  1. Disklêriadur dre gomz pe dre skrid ma anavezer bezañ graet pe lavaret un dra bennak.
    • Sellout a reas e geneil outañ ur momed, souezhet-mik gant un anzav ken dic'hortoz. — (Jakez Konan, Diwezh-sizhun, e-barzh Kontadennoù an amzer vremañ, Al Liamm, 1960, p. 37.)
  2. anzav ar wirionez

Troidigezhioù


Verb

anzav /ˈãnzaw/, pe anzavout verb kreñv eeun (displegadur)

  1. Anzav un dra bennak : disklêriañ, reiñ da anavezout un dra bennak kuzhet a-raok.
    • Anzav a ris kement-se gant kalz a geuz d'am Aotronez ha, va feiz, en ur gimiadiñ diouzhin ne voent ket evit tevel e oant a-grenn a-du ganin. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 74.)
  2. Anzav un dra ouzh un den, pe da un den

Deveradoù

Troidigezhioù

Furm verb

anzav /ˈãn.zaw/

  1. Furm ar verb anzav e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
  2. Furm ar verb anzav en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.

Daveoù

Roll an daveoù :