va

Brezhoneg

Etimologiezh

Keñveriañ gant fy e kembraeg.

Anv-gwan perc'hennañ

va /va/

1. anv-gwan perc'hennañ ar c'hentañ gour unan:
2. ger perc'hennañ ar c'hentañ gour unan (kemmadur dre c'hwezhadenniñ)
   • Sane. — Va Doue, Herve, aoun am eus na vefemp gwelet o komz an eil gant egile, rak eun tanteziad a vefe graet warnomp, ma vefemp tapet, goude ar pez en deus laket va zad en e benn. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 3.)
   • — Sellit, va zad, setu va c'hi. [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 56.)
   • ... adalek va skoaz betek va zreid ... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 72.)
   • Va divesker a horjelle, va izili a grene, va fenn a voudinelle, va c'haloun a deuze em c'hreiz... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 53.)

Raganv-gour

va /va/

1. raganv ar c'hentañ gour unan:
   • — Va c'hrediñ a c'hellit. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 72.)
   • — Va list-me, brema, da vont kuit, emezan. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 63.)

-gwelout-

• ma (raganv ha ger perc'hennañ)
• -va

Spagnoleg

va

Galleg

va

Italianeg

va

1. Eus ar verb andare.

Portugaleg

va

1. Eus ar verb ir.