di
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
 Gwelet ivez : di-, -di
|
Brezhoneg
Etimologiezh
- (Adverb) : Eus an henvrezhoneg di, eus an araogenn geltiek *dī « eus, a » a zeu eus ar wrizienn indezeuropek *h₂d-eh₁ a gaver en araogenn dē e latin.[1]
- Da geñveriañ gant an adverb kerneveurek dhi « di » hag an araogennoù i « da » e kembraeg ha di, de « eus, a » en heniwerzhoneg.
- (Furm verb) : Savet gant d- hag i.
Adverb
di /ˈdiː/
- (mont) da ul lec'h ha ne weler ket ( a glot gant eno, pa ne fiñver ket)
- Ha penaos monet di...? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 128.)
- N'ouzon ket avat ha bet int aet di ... — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 88.)
- Ne vezont pennad ebet o vont di. — (TBP, p. ?.)
- Penegwir e oan eet di d'ar meurz. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 123.)
- Me 'vat n'an ket di alies. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 14.)
- N'eus forzh pegoulz ez i di e vo ar gwin war an daol. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 164.)
- Peogwir ez an klañv pa'z an di. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 258.)
- Mat, deomp di neuze. — (Visant Seite, Ar brezoneg dre radio, eil levrenn, 1975, p. ?.)
- Ma tegouez da Alanig kaout kof goullo, hogozik sur e c'hoarvezo droug gant an hini a yelo di. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 66.)
- dont di
- [...] ; kerkoulz d'ar pec'her paour a deue di d'en em zisammañ eus e bec'hedoù e-harz treid ur c'hofesour karantezus, evel d'ar paour ezhommek n'en doa tamm da zebriñ e-unan, na griñsenn da reiñ d'e vugale. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 34.)
- E penn-kentañ ur frazenn, pe ul lavarenn-genurzhiañ:
- Di ez i da glask labour. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 184.)
- Ur feunteun a zo e kêr ha di ez a ar wragez da gerc'hat dour. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 217.)
- Di ne blij ket din mont. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 78.)
- kerc'hat di
- Damen ! me a oa kerc'het di. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 252.)
- ac'hann di
Troidigezhioù
Furm verb
di /ˈdiː/
- Furm ar verb mont en eil gour unan an amzer da zont goude mar pe ne.
- Ne di ket. (Skrivet e vez ivez bremañ : Ned i ket.)
Daveoù
Roll an daveoù :
- [1] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 97.
Italianeg
Araogenn
di
- da (perc'hennañ)
- eus (lec'h orin)
- una ragazza di Firenze - ur plac'h eus Firenze
- dirak ar renadenn-anv:
- da verkañ an danvez:
- giocattoli di legno : c'hoarielloù koad
- da verkañ ur mare :
- dirak sì ha no, war-lerc'h ar verboù dire ... :
- e troiennoù araogennel : dietro di, fuori di, invece di, presso di, prima di ...
- war-lerc'h araogennoù zo: contro, senza, sopra, sotto, su, verso :
- contro di cui ... senza di te ... a-enep piv ... hepdout
Troidigezhioù
Kembraeg
Etimologiezh
- Furm kemmet ar raganv-gour ti « te » :
di
- Rannig dreklakaet a implijer da greñvaat an anv-gwan perc'hennañ dy
- Dy fam di :
- Da vamm te.
- Dy fam di :
- Rannig dreklakaet a implijer da greñvaat ar raganv-gour dy
Spagnoleg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e spagnoleg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)
Furm verb
di /ˈdi/
- Furm ar verb dar/darse e kentañ gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ ; rois, rojon.