toull an nor

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus toull ha dor.

Anv-kadarn

toull an nor

1. An toull zo en ur voger pa vez digor an nor
   • Eunn devez ma n'oa nemethan enn ti, e roaz peb a labous iar da eur vandenn beorien a ioa deuet da doull ann or, abalamour n'edo ket alc'houez armel ar bara ganthan. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 647.)
   • Ar c'hemener a glaske toull an nor, mes, a-rôk mont er-mêz, e lâras, hag hen kounnaret: [...] — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 76.)
   • Eno 'ta, en unan eus an tïer bihan-ze, harp ouz eur garreg, goloet e dôenn a drêz, trêz betek toull an nor, — e c'hanas Bilzig. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 8.)
   • Brokusoc'h eo an dud etrezo ha ne oar ket ar paour piv en deus digaset dezhañ an dorzh vara fresk, al lur amann lakaet er c'hrañj pe e toull an nor hep gortoz Bennozh Doue. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 37.)
   • Chom a reas-hi e toull an nor, ken ne voe aet trouz pavioù al loen war zisteraat ha deuet da vezañ diheglev en deñvalijenn. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 53.)

Gerioù heñvelster

• toull-dor

Krennlavaroù

• Meurlarjez e toull an nor, Pask e-tal an tan. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 352.), — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 322.)
• Ar vrud fall a ya dreist ar mor
  hag ar vrud vad a chom e toull an nor. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 315.)