dor

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg.
Meneget er C'hatolikon.
Da geñveriañ gant ar gerioù dôr en kembraeg, darras en kerneveureg, doras en iwerzhoneg, duro- en galianeg.

Anv-kadarn

dor /ˈdɔːr/ benel, liester dorioù, dorodoù, dorozioù, dorojoù.

  1. pezh kalvezerezh graet gant koad, tev pe devoc'h, a stank un toull en ur voger; dor an ti, dor an iliz.
  2. digeriñ, serriñ, prennañ un nor
  3. skeiñ war un nor, ouzh un nor
  4. dor-borzh : dor ar porzh
  5. toull-dor, toull an nor
    • Brud fall a ya betek ar mor, Brud vat a chom e-toull an nor. Krennlavar.
  6. an doare da vont en ul lec'h difetis
  7. (arouez) dor ar galon, dor an ene


Gerioù heñvelster

(1) or
(2) porzh

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Divinadelloù

Krennlavarioù

Troidigezhioù