roas

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ro-, pennrann ar verb reiñ, hag an dibenn-ger -as.

Furm verb

roas /ˈroː.as/

1. Furm ar verb reiñ e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ.
   • Hag e roas d'e dad ar berenn, lec'h ma oa c'hoazh roud beg al laer. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 16.)
   • Neuze ar vamm a roas d'ezi da zena, [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 92.)
   • Ar voereb a glaskas dindan ar pennwele, a dennas a-zindanañ alc'houez an armel hag a roas an alc'houez-se da Job [...]. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 34.)
   • Eun devez eta, e roas bep a yalc'had, bep a vantell vouk ha bep a loen-kezek d'ezo ; [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 34.)
   • An urzh d'hen ober a roas ar roue, hep marc'hataat. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 28.)
   • [...], hag a roas daou pe dri zaolig da Bikoù war e jod. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 11.)
   • E-barzh, e roas dezhe un dornad all pe zaou hag e vorailhas an nor warne. — (Fañch Peru, Kañfarded Milin ar Wern, Skol Vreizh, 2008, p. 20.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) donna ^(fr)
• spagnoleg : (ella, él, ello ; usted) dio ^(es)