nemetañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an araogenn nemet hag an dibenn-ger -añ.

Furm araogenn

nemetañ /neˈmetːã/

1. Furm an araogenn nemet, displeget en trede gour unan gourel
   • Un dervezh, war-dro teir eur goude kreisteiz, an Aotrou de Kermenguy a c'halvas d'e gaout, d'e gambr, e-lec'h n'oa nemetañ e-unan, e vab n'en doa ket c'hoazh ugent vloaz echu. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 22.)
   • « — N'e ket hebken ar guir sklerijenn eo, eme Valantin ; mes n'ez euz nemethan hag a c'hellfe rei sklerijenn da gement den a deu er bed-ma. » — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 115.)
   • Da gentañ, den nemetañ ne blede na gant e varv na gant e vlev a dape dezhañ betek e zivskoaz ; [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 20.)

Troidigezhioù

• galleg : excepté lui ^(fr) , que lui ^(fr) , sauf lui ^(fr)

Anv-gwan

nemetañ

1. N'eus hini all ebet heñvel outañ (war-lerc'h un anv-kadarn strizh)
   • Er-maez, koulskoude, kantadoù ar beufideg, ar pennglaouiged, ar mouilc'hi-argant hag ar filiped bliv, bodet holl el liorzh, al lec'h nemetañ gant gwez, a-hed levioù ha levioù tro-dro, a oa d' o heul kaniri ha cholori, ur vouzarenn dudius. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 15.)
   • E gaou e oa e rene, rak evit diazezañ e veli, en doa rediet Uter Penndragon, mab nemetañ ar roue kozh hag e hêr gwirion, da glask repu en ur vro estren, e-lec'h ma veve en dienez. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 27.)

Troidigezhioù

• galleg : unique ^(fr)