touellañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet en henvrezhoneg (toillam)

Meneget er C'hatolikon (toellaff)

Da geñveriañ gant ar verboù twyllo en kembraeg, tulla en kernevveureg

Savet diwar an anv-kadarn touell hag al lostger -añ

Verb

touellañ /ˈtwɛlːã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : touellet) (displegadur)

1. Lakaat unan bennak da grediñ traoù diwir ha gounit anezhañ ; dallañ, lorbiñ
   • Touellañ a ray ur plac'h dinamm hag e pec'ho ganti. {{mammenn|RARA|15}
   • Ma c'hellit c'houeza eun elfennic buez en eur gaotigel great euz dour, ear hag ar rest, e vezo pec'hed deomp lavaret n'oc'h nemet eur glabouser divergont, mad da douelli ginaoueien. — (J.-F. Caer., Perag e ranker credi ez eus eun Doue ?, Feiz ha Breiz niv. 5, Gouere 1907, p. 133.)
   • Deut eo amañ da douellañ e vignon, d' e lakaat da gouezhañ e lasoù ar polis, dre drubarderezh... — (Vefa de Bellaing, Ar peskig ruz, Al Liamm niv. 178, Gwengolo-Here 1976, p. 315.)
2. (Dre astenn-ster) Bezañ touellet gant un dra bennak  : bezañ douget-tre da ober un dra bennak, troet-tre war un dra bennak (en tu gouzañv dreist-holl)

Gerioù heñvelster

• doganiñ
• gennañ
• louzañ

Deveradoù

• touelladeg
• touelladenn
• touelladur
• touellenn
• toueller
• touellerezh
• touellus

Gerioù kevrennek

• didouellañ

Troidigezhioù

• alamaneg : betrügen ^(de) , täuschen ^(de)
• galleg : charmer ^(fr) , enchanter ^(fr) , séduire ^(fr)  ; tromper ^(fr)
• kembraeg : twyllo ^(cy)
• kerneveureg : tulla ^(kw)
• saozneg : to deceive ^(en)