steuñviñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn steuñv hag al lostger -iñ

Verb

steuñviñ /ˈstœ̃ːvĩ/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : steuñvet) (displegadur)
I. verb gwan

1. Bale en ur gammigellat (diwar-benn an dud)

Troidigezhioù

• galleg : ^(fr)

II. verb kreñv eeun

1. Stignañ neudennoù ar steuñvenn war ar stern a-raok kregiñ da wiadiñ
   • Hemañ, ur paotr e-tro hanter-kant vloaz, ur chupen divilgin gantañ war e roched, a oa o kas hag o tegas ar feur dirazañ bep gwech ma taole e vulzunoù-beuz da steuiñ ha da anweiñ. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 9.)
2. (Dre astenn-ster) (Ent krenn) Stignañ un dra bennak gwevn war ur stern bennak
   • Bilzig a roe an dorn d'e vestr evit sterna ar c'hevell hag ar boutegou, ha gantan e tiske steui gant ar beüt, gwea ar gwial en-dro da stern ar c'hevell. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 115.)
3. (Dre astenn-ster) Stignañ gwiad (diwar-benn ar c'hevnid)
4. (dre skeudenn-lavar) Irienniñ
5. (dre skeudenn-lavar) Frammañ (diwar-benn an istorioù, ar skridoù)

Troidigezhioù

• galleg : fomenter ^(fr)
• galleg : ourdir ^(fr)
• galleg : tramer ^(fr)

Stummoù all

• steuiñ

Deveradoù

• steuñvailh
• steuñvenn
• steuñver

Gerioù kevrennek

• steuñvlec'h

Troioù-lavar

• steuñviñ e blanedenn : ren e vuhez