Mont d’an endalc’had

serriñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Amprestet digant ar galleg kozh serrer pe digant ar spagnoleg cerrar. [1]

Verb

serriñ /ˈsɛrːĩ/ verb gwan ha verb kreñv eeun (displegadur)

  1. fiñval evit lakaat un harz, pa gomzer eus un nor, ur prenestr, ul lagad.
  2. (pa gomzer eus an noz) noziñ
  3. Lakaat un dra bennak heloc'h (dor, prenestr, kog, malvennoù, daoulagad, ... ) e doare da stankañ un digor.
  4. Stankañ un digor gant un dra bennak heloc'h (dor, prenestr, kog, malvennoù, stouv ... ).
  5. Serriñ un dra : e lakaat e-barzh un dra bennak; dastum.
  6. Serriñ un den : e lakaat er vac'h.
    • Frañsez a reas raktal serriñ ar priñs yaouank, hag Arzhur Montauban, goude bezan klasket e ampoezoniñ, a reas e vougañ en e brizon, ar 25 a viz Ebrel 1450, endra ma oa o ren e bempvet bloaz warn-ugent. — (Yann-Vari Perrot, Erwan ar Moal, Bue ar Zent, Montroulez, 1912, p. 768.)

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar



Troidigezhioù

Klozañ
Dastum
Lakaat er vac'h

Daveoù

Roll an daveoù :