klenkañ
Neuz
Brezhoneg
Verb
klenkañ/ˈklẽŋkã/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : klenket) (displegadur)
- Lakaat (un dra bennak) klenk ; renkañ
- Me am-eus bet eur voest vrao da glenka ma gwalinier. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 54.)
- Klenket e voe gant kalz a boan ar varrikenn e-barz ar c'hao. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 37.)
- Dastum, pakañ un dra bennak
- <skouer.>
- (Dre astenn-ster) Kuzhat un dra bennak
- — [...] : klenk ar c'horf en un tu bennak, ha me az paeo mat. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 202.)
Troioù-lavar
- klenkañ un dra bennak ouzh unan bennak : kuzhat un dra bennak ouzh unan bennak
Gerioù enepster