digeriñ

Gwelet ivez : digêriñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet sur a-walc'h diwar igor hag igeriñ.

Kavet en krennvrezhoneg (digueriff).

Da geñveriañ gant ar verboù agor, egori en kembraeg, ygery en kerneveureg.

Verb

digeriñ /di.ˈɡeː.rĩ/ verb gwan pe verb kreñv (anv-gwan-verb : digoret) (displegadur)

1. Dont da vezañ digor (pa gomzer eus dor pe brenestr).
   • Pa voe paouezet an diou skeudenn da ganan, an nor vras dirakan a zigoras. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 10.)
2. Ober graet gant un den: digeriñ un nor, ur prenestr, ul lagad (pe daoulagad), ha traoù all.
   • Digorit ar prenestroù, mamm-gaer, ma welin ma fried kaezh. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 107.)
   • Eur vunutenn goude m'en doa lonket ar werennad hini kreñv, Job a zigoras eul lagad, [...]. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 58.)
3. digeriñ ar galon : reiñ c'hoant da unan bennak da zebriñ
4. digeriñ ar genoù : komz

Stumm all

• igeriñ

Deveradoù

• addigoradur

Gerioù kevrennek

• addigeriñ
• damzigeriñ
• peurzigeriñ

Troioù-lavar

• digeriñ ar galon
• digeriñ e c'henoù
• digeriñ war unan bennak
• digeriñ war un dra bennak

Troidigezhioù

• galleg : ouvrir ^(fr)
• kembraeg : agor ^(cy)
• kerneveureg : ygery ^(kw)
• saozneg : (to) open ^(en)
• spagnoleg : abrir ^(es)