paotr

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Deuet eus ur stumm adsavet *poltr e krennvrezhoneg, amprestet digant ar ger henc'hallek poltre, poultre (gourel pe benel) « ebeul, ebeulez », deuet eus al latin ar Grennamzer pulletrus « menn » (IX kantved).[1]

Anv-kadarn

Unander Liester
Gourel paotr
/pawtr/
paotred
/'pawtret/
Benel paotrez
/'pawtres/
paotrezed
/'paw'treːzet/

paotr /ˈpɔ:t(r)/ /ˈpot:/ gourel (furm vihanaat : paotrig, liester : paotred, paotredoù)

  1. Den bras pe bugel, gourel e reizh.
    • Bet e oant en kalz a lec’hioù santel, o pediñ Doue hag e vamm da reiñ dezhe ur bugel, paotr pe blac’h, ha ne ouient ket petra da ober. KAB 1/275
  2. Den yaouank gourel e reizh, dizimez.
  3. (Dre astenn-ster) Mab.
  4. Mevel, den o labourat.
    • Paotr ar gêr.
  5. Den eus ul lec'h bennak:
  6. bezañ paotr a-walc'h
  7. bezañ gwall baotr‎

Gerioù enepster


Deveradoù


Gerioù kevrennek

Gerioù kar dre o ster

Troioù-lavar

Troidigezhioù

den gourel e reizh

den yaouank gourel e reizh, dizimez

Gwelet ivez

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 556.