ozhac'h

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Da geñveriañ gant an anvioù-kadarn aitheach « maeziad, plouead » en heniwerzhoneg, fathach « ramz ; ostant » en iwerzhoneg.
Deuet eus ur ger keltiek *otikos.[1]

Anv-kadarn

ozhac'h /ˈoːzax/ gourel (liester ezhec'h)

  1. Gwaz dimezet, penn-tiegezh, mestr an ti.

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Krennlavarioù

Kanaouennoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 550.