ozhac'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Da geñveriañ gant an anvioù-kadarn aitheach « maeziad, plouead » en heniwerzhoneg, fathach « ramz ; ostant » en iwerzhoneg.

Deuet eus ur ger keltiek *otikos.^[1]

Anv-kadarn

ozhac'h /ˈoːzax/ gourel (liester ezhec'h)

1. Gwaz dimezet, penn-tiegezh, mestr an ti.
   • « A ! » eme an ozac'h, « eun eal eo emaout o klask ? [...]» — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 282.)
   • ... : an dimezi end-êun a reas kalz a drouz er vro, abalamour d'an ozac'h yaouank a oa eun den a veve en eur c'hiz iskiz, ... — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 47.)
   • Chom a ra a-sav an ozhac'h daou-ugent vloaz gant e randon. — (Mich Beyer, Seizh Devezh Warn-ugent, An Alarc'h Embannadurioù, 2006, p. 46.)
   • - N'eus forz ! eme an ozac'h ; gwelet a rankan hag ez eo gwir. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 87.)
   • An ozhac'h a gemer un dornad plouz diouzh an hejerez hag a vrall e benn. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 36.)
   • Sede an ozhac'h eta o vont da gaout hennezh... — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 35.)
   • Hogen, kaer a veze skoiñ war zor an ti ha goulenn digor, e rankemp chom er-maez hag, a-wechoù, e teue an ozhac'h da stlapañ dour warnomp dre doull ar prenestr. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 240.)
   • Neuze ez eas diouzhtu an ozhac'h da gerc'hat ur wrizienn derv tennet, kant vloaz a oa, eus a Goad an Noz. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 7.)

Deveradoù

• tieg
• penntiegezh

Deveradoù

• liesozhac'h
• liesozhac'hiezh
• ozhac'hwreg

Gerioù kevrennek

• ozhac'h-meur
• ozhac'h-tieg
• ozhac'h-nevez

Krennlavarioù

• Yenañ tra a zo en ti :
  Pennoù daoulin an ozhac'h ha fri ar c'hi. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 559.), — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 307.)

Kanaouennoù

• Da eured al Laouenanic,
  Ann ozac'h a zo bihanic. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 56.)
• ...
  Oan ket bet pell 'barzh ti ma zad
  M'oa debochet merc'h un ozac'h mat
  ... — (Ar vreudeur Morvan, Teñzor ar Botkol, éditions Coop Breizh, Joli Koukou, 2002.)

Troidigezhioù

• galleg : chef de famille ^(fr)  ; homme marié ^(fr)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 550.