laouenaat

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-gwan laouen hag al lostger kevrennek -aat (diwar -a hag -at).

Verb

laouenaat /lɔwɛˈnɑːt/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : abretaet) (displegadur)
I. verb gwan

1. Dont da vezañ laouen pe laouenoc'h ; sederaat
   • E-pad m'edon o kontañ, e welen dremm Jañ-Mari o laouenaat muioc'h-mui dre ma'z aen, hag e lagad lemm o virviñ en e benn. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 67.)
   • Netra nemet ar gweled anezhi a oa a-walc'h evit laouenaat kalonoù ar re a oa trist, ha reiñ ar yec'hed d'ar re a oa klañv. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 58.)
   • Harry a soñje e oa ar gwir gantañ, met ne oa ket evit laouenaat gant ar soñj-se. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 51.)

Troioù-lavar

• laouenaat ouzh unan bennak : dont da vezañ laouen o welet unan bennak

II. verb kreñv eeun

1. Lakaat da vezañ laouen pe laouenoc'h
   • Daouzek kant lur pep hini !... da lavaret eo e tle an dra-mañ bezañ lipous, ha gouest da laouenaat ar galon evit an nemorant eus ho puhez. — (Klaoda ar Prad, An teir c'had ; Ar mevel laer, Ti-moulerezh Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1908, p. 26.)
   • [...], o tañva gant dudi freskter an disheol o flourañ ma c'hroc'hen, o laouenaat ma fenn gant richan an evned bihan, [...]. — (Ernest ar Barzhig, Minna ha danevelloù all..., Mouladurioù Hor Yezh, 1988, p. 138.)

Troidigezhioù

• spagnoleg : alegrar ^(es)
• galleg : (s')égayer ^(fr)
• galleg : (se) réjouir ^(fr)