kelorn

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar ger henvrezhonek chilorn.
Meneget er C'hatolikon (quelorn).
Da geñveriañ gant ar gerioù celwrn en kembraeg, kelorn en kerneveureg.

Anv-kadarn

kelorn /ˈkeːlɔrn/ gourel (furm vihanaat : kelornig, liester kelern, kelornioù)

  1. Endalc'her prenn, pe vetal peurvuiañ, dezhañ ur genoù ledan ha kelc'hiek
  2. Endalc'her ma virer an holen pe ar c'hig sallet, ma farder an amanenn
  3. (dre skeudenn-lavar) Penn

Gerioù kar dre o ster

Deveradoù

Troioù-lavar

Divinadelloù

Troidigezhioù