sailh

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Anv-kadarn 1

Ur sailh

sailh /ˈsaʎ/, /ˈzaj/ benel/gourel (liester : sailhoù)

1. Endalc'her ledan e c'henoù a dalvez da dreuzdougen danvezioù a bep seurt, dourennek pe solut ; kelorn
   • Diskenn a ra ar sailh (kelorn) evelato, met ne garg ket. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 67.)
   • Edo o tont gant ur sailh bihan en e zorn. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 410.)
   • Bep an amzer e plege he c'hein da bakañ ur breñvedenn gorvigellek evit he zaoler en ur sailh plastik a oa ganti en he c'hichen. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 115.)
2. Doare kranenn e kefluskerioù ardivinkoù zo ; bailh

Deveradoù

• sailhad

Gerioù heñvelster

• bailh
• kelorn

Troidigezhioù

• galleg : corps de pompe ^(fr) ; cylindre de machine ^(fr) ; seau ^(fr)
• {{en} : bucket ^(en)

Anv-kadarn 2

sailh /ˈsaʎ/ gourel (liester : sailhoù)

1. Lamm
   • — Heu ! eme Herri en eur ober eur sailh. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 23.)
2. Obererezh sailhañ
   • <skouer.>

Deveradoù

• sailhadenn
• sailhañ
• sailherezh

Gerioù kevrennek

• arsailh

Troidigezhioù

• galleg : bond ^(fr) , saut ^(fr)

Furm verb

sailh /ˈsaʎ/, /ˈzaj/

1. Furm ar verb sailhañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • Eñ avat a sailh war al loen kaezh a dec'h oc'h oc'hal. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 66.)
2. Furm ar verb sailhañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
   • <skouer.>

Krennlavar

• Ar c’hamm a sailh keit hag un all.