gouelañ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : gouelan

Brezhoneg

Plac'hig o ouelañ.

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn gouel hag al lostger -añ.
Meneget er C'hatolikon (goelaff).
Da geñveriañ gant ar verboù wylo, gwylo e kembraeg, ola e kerneveureg.

Verb

gouelañ /ˈɡweːlã/ verb gwan (displegadur)

  1. Skuilhañ daeroù
    • Gouelañ a rafen, met an diaoul a zalc’h war va daeroù. Skuilhañ a rafen va gwad, pa n’on ket evit gouelañ ! — (Roparz Hemon (diwar Chr. Marlowe), Fostus an doktor daonet in Pemp pezh c'hoari berr, Skridoù Breizh, Brest, 1944, p. 121.)
    • Herri a oa ur c’hanfard eus ar re vrasañ ; ne laboure ket, mezv e veze war ar pemdez ha mezv-dall d’ar sul : hor moereb ne rae nemet gouelañ gantañ. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 14-15.)
    • P’edon war bont an Naoned an deiz all o kanañ
      ’m eus gwelet ur plac’h yaouank war ar stêr o ouelañ.
      — (P’edon war bont an Naoned, kan-ha-diskan.)
    • Dirak ur seurt kalonad, gwazed zoken a stagas da ouelañ. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc’hez, in Gwalarn, niv. 13, Nevez-Amzer 1928, p. 10.)
  2. gouelañ dourek
  3. gouelañ gwalc'h e galon

Stummoù all

Gerioù kar dre o ster

Deveradoù

Troioù-lavar

Troiennoù keñveriañ

Divinadelloù

Krennlavarioù

  • An hini a c'hoarzh re
    A ranko gouelañ goude-se
  • O vont d'ar fest c'hwi a gano
    O tont en-dro c'hwi a ouelo

Rimadell

Troidigezhioù