gouelan

Gwelet ivez : gouelañ

Gwelet ivez : gwelan

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Savet diwar ar ger gouel, gwelout ivez gouelañ.

Kavet en henvrezhoneg (guilann).

Meneget er C'hatolikon (goelann).

Da geñveriañ gant ar gerioù gwylan e kembraeg, goelann en kerneveureg, faoileán en iwerzhoneg.

(Furm verb) Savet diwar gouel-, pennrann ar verb gouelañ, hag an dibenn-ger -an.

Anv-kadarn

Ur gouelan war-nij.

gouelan /ˈɡweːlãn/ gourel (liester gouelini)

1. (evnoniezh) : Evn mor krenn (Larus), gwenn pe louet e bluñv.
   • Santout a rae e oa heñvel e gorf ouzh hini ur gouelan met dija e nije kalz gwelloc'h eget m'en doa graet biskoazh gant e gorf kozh. — (Richard Bach, Jonathan Livingston ar gouelan : un istor, troet gant Bernard Gery, Mouladurioù Hor Yezh, 2016, p. 47.)

Troidigezhioù

• kurdeg : qaqlîbaz ^(ku) şehing ^(ku)
• alamaneg : Möwe ^(de)
• esperanteg : laro ^(eo)
• galleg : goéland ^(fr)
• iwerzhoneg : faoileán ^(ga)

• kembraeg : gwylan ^(cy)
• kerneveureg : goelann ^(kw)
• saozneg : seagull ^(en)
• turkeg : martı ^(tr)

Gwelet ivez

• Ar pennad «  gouelan » e-barzh Wikipedia

Furm verb

gouelan /ˈɡweːlãn/

1. Furm ar verb gouelañ e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ

Troidigezhioù

• galleg : (je) pleure ^(fr)