gouelan
Aller à la navigation
Aller à la recherche
![]() |
![]() |
Brezhoneg
Etimologiezh
- (Anv-kadarn) Savet diwar ar ger gouel, gwelout ivez gouelañ.
- Kavet en henvrezhoneg (guilann).
- Meneget er C'hatolikon (goelann).
- Da geñveriañ gant ar gerioù gwylan e kembraeg, goelann en kerneveureg, faoileán en iwerzhoneg.
- (Furm verb) Savet diwar gouel-, pennrann ar verb gouelañ, hag an dibenn-ger -an.
Anv-kadarn
gouelan /ˈɡweːlãn/ gourel (liester gouelini)
- (evnoniezh) : Evn mor krenn (Larus), gwenn pe louet e bluñv.
- Santout a rae e oa heñvel e gorf ouzh hini ur gouelan met dija e nije kalz gwelloc'h eget m'en doa graet biskoazh gant e gorf kozh. — (Richard Bach, Jonathan Livingston ar gouelan : un istor, troet gant Bernard Gery, Mouladurioù Hor Yezh, 2016, p. 47.)
Troidigezhioù
Gwelet ivez
- Ar pennad «
gouelan » e-barzh Wikipedia
Furm verb
gouelan /ˈɡweːlãn/
- Furm ar verb gouelañ e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ