kofad

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar « kof » hag an dibenn-ger « -ad ».

Anv-kadarn

kofad /ˈkofː.at/ benel (liester kofadoù, furm vihanaat kofadig)

1. Pezh zo, pe a vez lakaet en ur c'hof ; pezh a vez debret.
   • Ur c'hofad gwin.
2. leun ar c'hof
   • Ober ur c'hofad.

   • Ober a rejont ive-ta peb a gofad mad. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 143.)

3. (skeudennek) (diwar-benn ar santadurioù) Barrad, kementad bras.
4. Diwar-benn gevelled:
   • Eus ar memes kovad gant Frañsez e oa, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 276.)

Deveradoù

• darngofad
• hantergofad
• regofad

Troioù-lavar

• kofad c'hoarzhin
• kofad naon
• kofad lorc'h

Krennlavaroù

• Trouz arc'hant ha c'hwezh-vat
  Ne reont na yalc'h na kofad.
• Pa fring buzhug war-lerc'h arat, 'teu ar gouelan d'ober kofad.

Troidigezhioù

• galleg : ventrée ^(fr)