kofad
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar « kof » hag an dibenn-ger « -ad ».
Anv-kadarn
kofad /ˈkofː.at/ benel (liester kofadoù, furm vihanaat kofadig)
- Pezh zo, pe a vez lakaet en ur c'hof ; pezh a vez debret.
- Ur c'hofad win.
- leun ar c'hof
- Ober ur c'hofad.
- Ober a rejont ive-ta peb a gofad mad. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 143.)
- (skeudennek) (diwar-benn ar santadurioù) Barrad, kementad bras.
- Ur soudanenn ruz, ur sourpiliz gwenn, dantelez outañ, piv eo ar mousig n'en deus ket graet kofadig lorc'h gant ar wiskamant-se [...]. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 69.)
- Diwar-benn gevelled:
- Eus ar memes kovad gant Frañsez e oa, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 276.)
Deveradoù
Krennlavaroù
- Trouz arc'hant ha c'hwezh-vat
Ne reont na yalc'h na kofad. - Pa fring buzhug war-lerc'h arat, 'teu ar gouelan d'ober kofad.