kaout c'hoant

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Troienn savet gant kaout ha c'hoant.

Troienn verb

kaout c'hoant /kɔwt.ˈxwãnt/

  1. Santout un ober evel un ezhomm (en un toulladig troiennoù) [c'hoant a zo dirak un anv-verb hep araogenn na klokaenn]
  2. Bezañ gant ar soñj e vefe mat dezhañ (ober un dra bennak). Gwelet ivez : c'hoantaat, falvezout da ub, gant ub, faotañ da ub, fellout da ub, goulenn, hetiñ, karout, mankout da ub, mennout da ub, youliñ.
    1. [kaout displeget a zo a-dreñv c'hoant hag e glokaenn] (araogenn ebet dirak an anv-verb a gloka c'hoant)
  3. (Peurvuiañ en droienn ) kaout c'hoant da ober un dra bennak
  4. (Dirak un islavarenn en doare-divizout) : c'hoant am eus e ...

Evezhiadenn 1

Ar ger-mell strizh a vez lakaet dirak c'hoant mard eus un islavarenn-stag : ... dre an c'hoant o deus da gariñ ha dre an c'hoant o des da gavet gloer. — (ENVD 173.)

Evezhiadenn 2

Ar reolenn da-heul a zo bet roet gant Frañsez Kervella.

Ne vez ket lakaet araogenn ebet pa zeu an anv-verb rag-eeun war-lerc'h ar [ger] « c'hoant » […], da lavaret eo :
– en anv-verb : kaout c'hoant mont […] ;
– pa vez lakaet renadenn eeun ar verb kaout da gentañ
C'hoant dimeziñ e verc'h en devoa
— (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Brest, 1947, 1976, p. 186.)

Hogen, ar menegoù dastumet a ya a-enep ar reolenn-se pa vez kaout a-raok c'hoant.

Krennlavaroù

  • An hini a deuk en ul lec'h en devez c'hoant da sevel eno e di.
  • An hini en deus c'hoant da vont da gozh
    A rank lezel an avel fall eus e gof
    .
  • An hini en deus c'hoant da zastum madoù
    Pa vo krog an tan, lazhet ar gouloù
    .
  • Hennezh en devez c'hoant
    Da gaout ar marc'h hag an arc'hant
    .
  • Pa vez c'hoant d'ober berzh
    Gwelloc'h ijin eget nerzh
    .
  • Ret eo gortoz ar c'haol da boac'hat (= da boazhat)
    Pa vez c'hoant d'ober soubenn vat
    .

Troidigezhioù

Troidigezhioù