hoc'h eus

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-gwan perc'hennañ hoc'h hag eus (eus ar verb bezañ).

Furm verb

hoc'h eus /oˈɣøsː/

1. Furm ar verb en devout/kaout en eil gour lies an amzer-vremañ, en doare-divizout.
   • Daou vreur hoc'h eus, paotred ar c'haerañ, hag o c'havo deoc'h, pa garfont. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 210.)
   • — C'houi ? Pe hano oc'h euz ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 291.)
   • Bez' hoc'h eus 'ta un ene ha n'emañ ket ganeoc'h? — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 141.)
   • N'hoc'h - eus ket lavaret dezo dond d'an ti ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 190.)

Gerioù heñvelster

• ho peus

Gwelet ivez

• am eus (em eus), az peus (ez peus), en deus, he deus, hon eus, o deus
• ho pez (stumm boaz)

Troidigezhioù

• galleg : (vous) avez ^(fr)