ho

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : hoc'h

Etimologiezh

Diouzh ur furm gozh eus genitiv ar raganv-gour « c'hwi ».[1]

Raganv-gour

ho /o/

  1. Raganv gour renadenn eeun an eil gour lies.
  2. Gant ur c'hemmadur dre galetaat :
  3. ho kwelout
Notenn

Kemmadur dre galetaat goude ho.

Anv-gwan perc'hennañ

ho /o/

  1. Anv-gwan perc'hennañ an eil gour lies.
  2. Gant ar c'hemmadur dre galetaat:
  3. En troiennoù adverbel
  4. En troiennoù araogennel
Notenn

Kemmadur dre galetaat goude ho.

Daveoù

Roll an daveoù :

Esperanteg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Estlammadell

ho /hɔ/

  1. O !


Italianeg

Etimologiezh

Eus ar furm-verb latin habeo.

Furm verb

ho

  1. Kentañ gour unan ar verb avere en amzer-vremañ an doare-disklêriañ.
    • Io ho un cane. Italian with Grammar. Mark Twain.
    • Se ho tempo , passo a trovarti stasera. Ma'm bez amzer e tremenin d'az kwelout fenoz.
    • Non ho trovatto il gatto. N'em eus ket kavet ar c'hazh.